معنی بیس کتی - جستجوی لغت در جدول جو

بیس کتی

فرهنگ گویش مازندرانی

بی کسی

بی یار و یاور بودن، تنهایی، بینوایی

فرهنگ فارسی عمید

بی کسی

(کَ)

حالت و کیفیت بی کس. بی خویشاوندی.

لغت نامه دهخدا

بیستی

منسوب است به بیست که قریه ای است از قرای ری بگمان من. (از انساب سمعانی). و نیز رجوع به مرآت البلدان ج 1 ص 326 شود

لغت نامه دهخدا

بیستی

یک قسم پول سیاهی که سابقاً در ایران رایج بود و اکنون غیرمعمول است، (ناظم الاطباء)، سکه ای است معروف به مقدار بیست درم، (آنندراج)، مسکوک خشن مسینه و بزرگ و آن خمس صد دیناری یعنی بیست دینار و در دورۀ فتحعلیشاه و محمدشاه و اوائل ناصرالدین شاه معمول بوده است، (در تداول مشتی ها) بیست تومانی (اسکناس) : یک بیستی مایه رفت، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بی کی

(کَ / کِ)

بی وقت. بی هنگام.

لغت نامه دهخدا

بسکتی

(بِ کَ)

ابوابراهیم اسماعیل بن احمد بن سعید بن نجم بن ولاثه بسکتی چاچی از عالمانی بود که درگذشت وی پس از چهارصد هجریست. (از معجم البلدان). و رجوع به تاج العروس و لباب الانساب ص 124 شود

لغت نامه دهخدا

بسکتی

(بِ کَ)

منسوب به بسکت. رجوع به بسکت شود

لغت نامه دهخدا

بیستی

قریه ای از قریه های ری، (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

بیخ کنی

(کَ)

استیصال یعنی از بیخ برآوردن. (آنندراج). استیصال و از ریشه برکنی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا